ლექსები ქართლზე
ქართლზე მრავალ პოეტს დაუწერია ლექსები, ისინი წერდნენ ქართლის ბუნების მშვენიერებაზე, ტრადიციებზე, კულტურაზე, ღირსშესანიშნაობებზე და მრავალ სხვა თემაზე. ჩვენ გადავწყვიტეთ თქვენთვის გაგვეცნო რამოდენიმე ლექსი.
პირველი ესაა მურმან ლებანიძის ლექსი "უფლისციხესთან".
უფლისციხესთან
უფლისციხესთან სისხლისფერი ყაყაჩოს წვეთი
არადაღვრილის,- დასაღვრელის, ალბათ, მაცნეა,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი
არ გამაჩნია!
მე დავინახე სვეტიცხოვლის თორმეტი სვეტი,
თოთხმეტი ციხე ზეგნებიდან ლაჟვარდს გასჩრია,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი
არ გამაჩნია!
მშვენიერია ორ ზღვას შუა კავკასის ხედი
და კითხვა: "ვინ ვის?" ბებერ გულში
ლახვრად მაჩნია,
არავითარი სხვა სამშობლო ამაზე მეტი,
არავითარი სხვა გზა, სხვა ხსნა
არ გამაჩნია!..
მურმან ლებანიძე
ქართლი
ახლა გაგაცნობთ მანანა ჩიტიშვილის ლექსს "ქართლი".
ქართლი
როცა ქართლში გაზაფხული
აამწვანებს სერს და ყანობს,
აამწვანებს სერს და ყანობს,
ცხელი სისხლი ჩაუდგება ,
სამაჩაბლოს, სამუხრანოს.
დაშვენდება საულვაშე
დოლის პურს და ქერის თავთავს,
ქსანზე ნისლად აცურდება
წმიდა სული ერისთავთა.
მუხრანს ზემოთ ერთი შინდი
რომ ყვავილობს გამთენია,
ქეთევანის სულის საოხ
ანთებული სანთელია.
მიწას, ასჯერ გადაბუგულს,
თავზე ადგას სვეტი ნათლის,
პირჯვრის წერით სათქმელია:
ზემო,
ქვემო,
შუა ქართლი.
ქართლო, საქართველოს ძირო,
ქართლო, საქართველოს ფარო,
არც არავინ გაგიტოლო,
ვერც ვერავინ შეგედაროს.
გადავძახი ოთხივ მხარეს,
სადაც მზერა გადამიტანს:
,,საქართველო ქართლით არი!”
ზეცა ამბობს:
,,ჭეშმარიტად!”
მეფედ საქართველოისა
არ ითქმოდა არვის ნებით,
თუ სკიპტრას და ოქროს გვირგვინს
მცხეთას შენ არ უკურთხებდი.
უწინ ბევრჯერ ნაწამები,
მაინც მუდამ მთქმელი მართლის,
ერის მჩენი, გადამრჩენი –
ქართლი,
მშვენიერი ქართლი!
მცხეთას ლოცვად დაგიდგები,
ვიმარტვილებ, ვიმარხულებ,
თუ ათას წლებს შენ ასეთი
ეშხით გამოიზაფხულებ.
დღეისდღესაც ღვაწლი შენი,
მადლი შენი უდევს დვრიტად,
,,საქართველო ქართლით არი!”
ცა მიმოწმებს:
,,ჭეშმარიტად!
” სამაჩაბლოს, სამუხრანოს.
დაშვენდება საულვაშე
დოლის პურს და ქერის თავთავს,
ქსანზე ნისლად აცურდება
წმიდა სული ერისთავთა.
მუხრანს ზემოთ ერთი შინდი
რომ ყვავილობს გამთენია,
ქეთევანის სულის საოხ
ანთებული სანთელია.
მიწას, ასჯერ გადაბუგულს,
თავზე ადგას სვეტი ნათლის,
პირჯვრის წერით სათქმელია:
ზემო,
ქვემო,
შუა ქართლი.
ქართლო, საქართველოს ძირო,
ქართლო, საქართველოს ფარო,
არც არავინ გაგიტოლო,
ვერც ვერავინ შეგედაროს.
გადავძახი ოთხივ მხარეს,
სადაც მზერა გადამიტანს:
,,საქართველო ქართლით არი!”
ზეცა ამბობს:
,,ჭეშმარიტად!”
მეფედ საქართველოისა
არ ითქმოდა არვის ნებით,
თუ სკიპტრას და ოქროს გვირგვინს
მცხეთას შენ არ უკურთხებდი.
უწინ ბევრჯერ ნაწამები,
მაინც მუდამ მთქმელი მართლის,
ერის მჩენი, გადამრჩენი –
ქართლი,
მშვენიერი ქართლი!
მცხეთას ლოცვად დაგიდგები,
ვიმარტვილებ, ვიმარხულებ,
თუ ათას წლებს შენ ასეთი
ეშხით გამოიზაფხულებ.
დღეისდღესაც ღვაწლი შენი,
მადლი შენი უდევს დვრიტად,
,,საქართველო ქართლით არი!”
ცა მიმოწმებს:
,,ჭეშმარიტად!
მე ვით გეტყვი, ანდა ქვეყნად
ღვაწლი შენი ვინ თქვას დათვლით...
დედა საქართველოისა,
გული საქართველოისა -
ქართლი,
საოცარი ქართლი!
მანანა ჩიტიშვილი
ღვაწლი შენი ვინ თქვას დათვლით...
დედა საქართველოისა,
გული საქართველოისა -
ქართლი,
საოცარი ქართლი!
მანანა ჩიტიშვილი
No comments:
Post a Comment